"Nuk isha i vetmi që mashtrova"/ Rrëfehet për Top Story 'Ujku i Wall Street', personi që tronditi bursat në SHBA

Sipërmarrësi amerikan Jordan Belfort, konsulent në më shumë se pesëdhjetë kompani publike, autor i dy librave më të shitur dhe një folës motivues me famë botërore ka dhënë mbrëmjen e sotme një intervistë ekskluzive për “Top Story” mbi karrierën dhe jetën e tij. 

GRIDA DUMA: Mirë se vini.

XHORDAN BELFORT: Falemnderit.

GRIDA DUMA: Është kënaqësi t’ju kemi në Shqipëri.

XHORDAN BELFORT: Shumë falemnderit.

GRIDA DUMA:Çfarë ju lidhi me Shqipërinë? Si ndodhi?

XHORDAN BELFORT: Është interesante. Prej tri-katër vitesh, ekipi im ka punuar me dikë këtu që ka dashur ta krijojë këtë organizim. Mendoj se gjërat më në fund u mundësuan. Ekonomia juaj sa vjen e përmirësohet. Çdo vend ka çastin e vet kur është në ngjitje. Shqipëria është në atë çast tani. Është koha e përkryer për këtë organizim, ndaj po.

GRIDA DUMA:Kur dëgjuat për Shqipërinë për herë të parë?

XHORDAN BELFORT: Është interesante. Shqipëria është një nga ato vende që kur je në SHBA s’je shumë i qartë se çfarë përfaqëson. Kur bëra kërkimet, dhe bëj shumë kërkime para se të nisem, u befasova nga pozicioni i mirë i Shqipërisë tani. Ju keni rritje të plotë, në krahasim me zonat e tjera në Europë. Keni burime të mira natyrore, qeveri të qëndrueshme, monedha vendase është e stabilizuar, nivel mesatarisht të ulët të papunësisë,  sektori i shërbimit është në rritje, bazë industriale, rezerva nafte e gazi. Keni shumë gjëra të mira këtu, dhe gjëja më e rëndësishme mendoj se është stabiliteti i monedhës vendase. Sepse kur ke monedhë të paqëndrueshme, ndodhin gjëra të këqija.

GRIDA DUMA:Kemi monedhë vendase të stabilizuar?

XHORDAN BELFORT: Relativisht, po. Gruaja ime është argjentinase dhe kanë inflacion të stërmadh. FMN thotë gjëra të mira për Shqipërinë. E ardhmja duket e shkëlqyer.

GRIDA DUMA:Kemi mundësinë ta shohim gruan tuaj të bukur? Është këtu?

XHORDAN BELFORT: Po, është këtu.

GRIDA DUMA:Kemi parë shumë foto të saj. Është argjentinase. Është drejtuese televizive dhe aktore?

XHORDAN BELFORT: Po, aktore.

GRIDA DUMA:Mirë se vini të dy në Shqipëri. Kur isha në SHBA, më ndodhte shpesh që kur thosha se isha nga Shqipëria, më thoshin: “Alabama?” Është e vërtetë që amerikanët nuk e njohin shumë rajonin e Ballkanit dhe vendet europiane?

XHORDAN BELFORT: Është zonë e paqartë për shumë banorë të SHBA-së. Sidomos prej luftës në Kosovë, Serbi, Mali i Zi. Dhe unë, që e njoh mirë gjeografinë, isha i paqartë për gjithë situatën këtu. Por, në përgjithësi, shumica njohin më shumë Greqinë...

GRIDA DUMA:Italinë, ndoshta...

XHORDAN BELFORT: Besoj se Greqia dhe Qiproja, ajo zona...

GRIDA DUMA:Janë më të njohura. Si është për ju që në një vend të vogël... që është pak a shumë sa zona e Amerikës ku keni lindur, Bronksi. Shqipëria ka 2.8 milionë banorë. Si duket për ju një vend që nuk ka treg burse.

XHORDAN BELFORT: Mendoj se Shqipëria do ta ketë një treg burse. Është e rëndësishme të kesh një treg burse me rregulla, pa problemet e viteve ’90, me skemat piramidale që krijojnë shumë probleme. Kjo ndodh kur ke treg të parregulluar, siç ndodhi me Bitkoinin, FTX-in, Terra Luna e gjithë katastrofat e tjera. Kjo është pjesë e natyrës njerëzore. Kjo ndodh në mungesë të rregullave. Është thelbësore. Nuk është as faji im, as faji yt. Është në natyrën njerëzore që gjërat të dalin jashtë kontrolli. Por gjërat e rëndësishme për rritjen e një vendi janë sistemet bankare të qëndrueshme, me mundësi kreditimi, që japin hua...

GRIDA DUMA:Pra, mendoni se s’do të kishin ndodhur firmat piramidale po të kishim një ekonomi tregu të rregulluar?

XHORDAN BELFORT: Kjo çështje ka dy anë. Njëra anë është puna e mungesës së rregullave, tjetra është që Shqipëria ka qenë nën regjimin komunist prej shumë viteve, gjë që mundësoi një lloj naiviteti. Duhej të digjej dikush një herë para se të merrej mësimi. Edhe unë. Të gjithë kanë qejf të besojnë te Babagjyshi i Vitit të Ri, Zana e Përrallave. Shumë njerëz të suksesshëm, vërtet të suksesshëm, si për shembull Berni Medof, po premtonin 12% fitime të garantuara, por tani është e pamundur që njerëzit të binden e t’i japin para. Pra, është pjesë e natyrës njerëzore të biesh në kurthe të tilla. Por pasi je djegur një herë, bëhesh më i mençur herën tjetër. Besoj se që një vend të përmbushë potencialin e tij me të vërtetë, duhet të ketë një sistem bankar të qëndrueshëm, mundësi kreditimi, dhe një treg kapitali ku të mblidhen para dhe të synohen ëndrrat.

GRIDA DUMA:Është shumë interesante që këto këshilla vijnë nga një person që ka thyer të gjitha rregullat e sistemit rregullator dhe atë fiskal. Si ka mundësi? Si thoni që duhen ndjekur rregullat kur i kam thyer të gjitha.

XHORDAN BELFORT: Një shprehje në anglisht është që dy gabime nuk vënë drejtësi. Uoll Strit, siç zbuluam në vitin 2008... unë nuk isha i vetmi që po shkelja rregullat në Uoll Strit. Uoll Strit njihej për shkelje rregullash, për mashtrime, të cilat ndodhin atje, por veç kësaj, ka dhe shumë rregulla, në të njëjtën kohë. Pra, mashtrime do të ketë dhe në një sistem me rregulla. Unë kam bërë gabime në moshë shumë të re dhe s’ishin gabimet tradicionale që kujtojnë njerëzit, si Berni Medof që u merrte para njerëzve. Gabimi im i madh ishte që zbulova aftësinë për të trajnuar shitës aksionesh. Për të shitur vlera në bursë. Përfytyroni një shoqëri ku mund të shisni sasi të mëdha produktesh, por produkti që shet ti s’është me cilësi maksimale. Pra, ke produkt për t’ia shitur një mijë personave, por jo për t’ua shitur një milion personave. Pra, ndoshta duhet ta ngadalësosh pak ritmin derisa të jesh më mirë, derisa t’u shesësh më shumë njerëzve.  Unë isha shumë i mirë me shitjet, por kjo ecte më shpejt se ana e sistemit bankar. Ky ishte gabimi që bëra.

GRIDA DUMA:Duke ju dëgjuar, më shkon mendja në drejtime të shumta dhe më bën të bëj shumë pyetje. Cila është vlera e parasë për ju? Çfarë do të thotë paraja?

XHORDAN BELFORT: Paraja, kryesisht, do të thotë liri. Një sasi e caktuar paraje, sepse s’mund ta marësh në varr. Mua më pëlqen paraja, të bëj para, të shpenzosh para. Është shumë bukur. Por s’përpiqem të bëj para. Ky ishte gabimi që bëra kur isha i ri. Po të më pyesje në moshën 21-vjeçare se cili është qëllimi i biznesit, do të thosha që është të bësh para. Por s’është e vërtetë. Qëllimi i biznesit është të monetizosh vlerën. Ke një gjë me vlerë dhe ia dërgon njerëzve në mënyrë që të krijojë përfitim. Paraja është rezultat kur ti jep vlerën, në vend që të përpiqesh të japësh para.

GRIDA DUMA:Shumë e vërtetë.  Ju keni shkëlqyer në çdo gjë që shitet. Unë mund t’ju quaj gjeni për këtë. Çfarë keni prodhuar me paratë tuaja? Ajo që dini të bëni në mënyrë të shkëlqyer është të shitini një produkt që shitet. Çfarë keni prodhuar me krijimtarinë tuaj gjeniale në tregun e financës? Pra, cili është rezultati i gjenialitetit tuaj, qoftë me apo pa rregulla. Çfarë gjëje me vlerë të shtuar keni prodhuar?

XHORDAN BELFORT: Gjëja për të cilën njihem më shumë, ndoshta, kanë qenë këpucët e Stiv Maden. S’e di nëse e njihni kompaninë Stiv Maden.

GRIDA DUMA:Po, sigurisht. I kam përdorur disa herë.

XHORDAN BELFORT: Shumë mirë. Ajo ka qenë shoqëria ime, të cilën e nisa. Stivi ishte aksioner i vogël, kishte vetëm 15%. Unë kisha 85%. Unë e financova shoqërinë dhe i menaxhova financat.

GRIDA DUMA:Pra, jeni prodhues.

XHORDAN BELFORT: Po, këpucë. Dhe qindra lloje të ndryshme biznesesh. Mund të kem bërë më shumë gabime si sipërmarrës, sepse të gjithë sipërmarrësit bëjnë shumë gabime. Si sipërmarrës duhet të bësh gjënë e duhur një në kaq herë. Ideja e sipërmarrësit është që të mësojë të falimentosh me elegancë, siç e quaj unë.

GRIDA DUMA:Të falimentosh me elegancë.

XHORDAN BELFORT: Po, kur e ke gabim, falimentimi duhet të jetë me pak kosto, me shpejtësi. Mëso nga gabimet dhe përpiqu prapë. Një ditë do t’ia dalësh dhe aty ke për ta arritur synimin e madh. Kam pasur disa suksese të mëdha ndër vite, por të jem i sinqertë, për çdo sukses kam pasur rreth dhjetë dështime.

GRIDA DUMA: Dhjetë?

XHORDAN BELFORT: Po, si hamendësim.

GRIDA DUMA:Deri në moshën 23-vjeçare, keni pasur sukses si shitës. Edhe në kolegj keni qenë shitës.

XHORDAN BELFORT: Po, kur isha 22 vjeç, isha i falimentuar. Në biznesin e mishit. Aty i mësova shumicën e gjërave si biznesmen i aftë, për sa i përket rëndësisë për të pasur kujdes duke ndenjur ulët, të mos zgjerohesh më shpejt se ç’duhet, të mos e bësh rritjen vetëm me kredi. Ka shumë gabime që bëjnë sipërmarrësit e rinj sot. Kur isha unë i ri, shumë vite më parë, nuk kishte internet. Nuk kishte burime të vërteta informacioni. Nuk kishte diçka që të thoshte: “Këto janë rregullat që do të kesh. Janë të besueshme. Mund t’i gjesh falas. Mund t’i blesh.” Në atë kohë thjesht futeshe dhe shpresoje të shkonte mirë. Nuk t’i mësojnë në universitet gjëra të tilla. Unë bëra gabime dhe e mësova me të keq që në kolegj. Dhe herën e dytë, kur hapa shoqërinë time të ndërmjetësimit në bursë, e dija shumë mirë si të drejtoja biznese. Pastaj bëra gabime të tjera, si zgjerimi më shpejt se ç’duhet. Në kuptimin që kisha aftësinë të trajnoja shitës aksionesh, për të shitur aksione, por nuk kisha mjaftueshëm Stiv Madenë. Shoqëritë e tjera nuk ishin aq të mira dhe si rrjedhojë, do t’i vuash pasojat.

GRIDA DUMA:Keni pasur dy prindër të arsimuar mirë. Dhe një vëlla, në mos gabohem. Thatë që ishin të zgjuar, profesionistë, por nuk kishit para. Në kuptimin e mirëqenies së vërtetë. Çfarë bënë gabim ata, sipas mendimit tuaj, kur ju kanë rritur, që mund ta bënin më mirë.

XHORDAN BELFORT: Jo, aspak. Babai im, u prehtë në paqe, ishte fantastik. Kishte të metat e tij. E mundonte shumë veten. Mamaja është një nga gratë më të arrira. Ishte Llogaritare e Certifikuar e një shoqërie që në vitet 1950.

GRIDA DUMA:Është profesion shumë i mirë.

XHORDAN BELFORT: Në atë kohë gratë nuk punonin. Ka qenë pararojë. Në moshën  66 vjeçare iu kthye fakultetit të juridikut dhe u bë gruaja më e moshuar që u licencua si avokate në Nju Jork. Punoi si avokate e ofruar nga shteti në vitin 1975.

GRIDA DUMA:E arrirë, profesionalisht.

XHORDAN BELFORT: Dhe në moshën 90-vjeçare është ende e mprehtë. Po mbush 90 vjeçe. Por vura re që prindërit ishin shumë të arsimuar, të zgjuar, punëtorë, dhe s’do të thosha “trokë”, por me vështirësi financiare. Këtë s’e kuptoja, që në moshë të re. Sepse kisha gjithçka që më nevojitej, por jo gjithçka që doja. Dhe jo shumë larg nesh ishte Long Ajlend, ku jetonin njerëzit e pasur. Pra, kishim të gjithë atë pritshmërinë që një ditë do t’ia dilje dhe do të shpërnguleshe atje. Ishte shumë afër, pra jo aq larg, mund ta vizualizoje...

GRIDA DUMA:Mund të shihje të pasurit që jetonin në kufi të zonës suaj.

XHORDAN BELFORT: E saktë. Pra, po të më pyesje në moshën 10-vjeçare se pse s’kanë para prindërit, s’do të përgjigjesha dot. Do ta dyshoja se pse, por kur mbusha 18-19 vjeç, e kisha të qartë se pse. Dhe arsyet kryesore ishin, e para, sepse kishin frikë nga rreziku. Kishin mendësinë e kohës së depresionit. Ishin rritur gjatë depresionit të madh dhe jetonin duke luajtur gjithnjë në mbrojtje me çdo gjë. Është e vështirë të fitosh kur luan vetëm në mbrojtje. Qoftë në financë, qoftë në futboll. Duhet të futesh në sulm. Kjo është e para. E dyta, qëndronin larg gjërave që kishin lidhje me shitjet dhe tregtinë. Mund të mos e besoni.

GRIDA DUMA:E besoj vërtet.

XHORDAN BELFORT: Vjen një pikë që njerëzit ose përshtaten me besimet që kanë prindërit, ose bëjnë krejtësisht të kundërtën. Në rastin tim, unë bëra të kundërtën. Kuptova shumë shpejt që shitja dhe tregtia ishin një nevojë për të bërë para. Po ashtu, e kisha ADN-në prej njeriu që rrezikon. Kam lindur si njeri që rrezikon.

GRIDA DUMA:Të luash në mbrojtje dhe jo në sulm. Keni luajtur tenis në burg. Si ka mundësi? Si mund të jetë burgu me tenis?

XHORDAN BELFORT: SHBA-ja jështë vend i çuditshëm. Edhe më i çuditshëm ishte fakti se me kë ndaja qelinë. Një burrë që quhej Tomi Çong, komedian shumë i njohur. E kisha shok qelie në burg dhe ashtu nisa ta shkruaj librin.

GRIDA DUMA:Po, e di. Ishte kanadez?

XHORDAN BELFORT: Pikërisht. Jeni e informuar. Po, kanadez shumë i njohur, Çong. Ishte dyshja komediane Çiç dhe Çong. Ai më duket se ishte Çiçi. Dhe ishte futur në burg për arsye qesharake. Jo për shitje marijuanë, që është e ligjshme tani në SHBA, por sepse kishte shitur tuba uji përtej kufirit shtetëror dhe donin ta bënin shembull, ndaj e dënuan me një vit e një ditë burg. Na futën në një qeli dhe ai po shkruante një libër për jetën. Unë s’po e bëja, s’e kisha si qëllim. I tregonim njëri-tjetrit historitë tona natën. Natën e tretë e të katërt më tha: “Kujtoja se po i sajoje këto, por të kërkova në Google dhe janë të vërteta.  Duhet ta bësh libër. Jeta jote është çmenduri.” I thashë: “Vërtet? Të duket jeta ime çmenduri? Ngaqë është jeta ime. Po të jetë jotja, s’do të mendosh se është çmenduri.” Më tha: “Jam Tomi Çong, mendoj se është çmenduri, ndaj besomë, unë do ta lexoja librin.” Dhe ashtu nisa të shkruaj.

GRIDA DUMA:E mbaruat librin pasi dolët?

XHORDAN BELFORT: Po, ishte interesante. Mësova të shkruaj. E bëmë këtë bisedë kur filluam. Shkrimi s’është diçka që më vjen natyrshëm. Mësova të shkruaj, por hasa një libër, me titull “Zjarri i Kotësive”, nga një shkrimtar me nivel botëror, Tom Ulf. Sapo nisa të lexoj librin, mendova se doja të shkruaja si ai. Tre-katër muaj e përdora si libër udhëzimi, duke nënvizuar pjesët, që të kuptoja strategjinë. Si i paraqet personazhet, si krijon konfliktin, mënyrat që përdor për ta vazhduar ecurinë e ngjarjes. Para kësaj nuk shkruaja mirë. Ma përmirësoi shumë shkrimin dhe caktoi themelin, që pasi të dilja nga burgu të nisja të shkruaja “Ujkun e Uoll Stritit”.

GRIDA DUMA:Keni pranuar përgjegjësinë për të paguar një borxh prej 120 milionë dollarësh, nëse nuk gabohem. Keni mbaruar?

XHORDAN BELFORT: Është e ndërlikuar, sepse unë vazhdoj të paguaj, por s’kanë mbetur më investues. S’është se janë paratë e humbura nga investuesit, por një lloj gjobe. Investuesit janë shlyer nga paratë e para që janë marrë si për kompensim që në vitin 2007. Në fakt, mbetën dhe 450 mijë dollarë dhe s’gjetën më njerëz për të shlyer, ndaj i futën në buxhetin e shtetit. Por prapë thanë që duhej t’i paguaja si gjobë. Pagova një pjesë, dhe tani ka mbaruar.

GRIDA DUMA:Ka mbaruar tani.

XHORDAN BELFORT: Po, por njerëzit u shlyen që në vitin 2007.

GRIDA DUMA:Cila është veprimtaria juaj kryesore tani?

XHORDAN BELFORT: Unë bëj shumë gjëra. Sapo kam mbaruar një libër tjetër. M’u desh shumë kohë ta shkruaj. Libri flet për investime, si të bësh para në tregun e bursës në mënyrë e duhur, mënyrë të qëndrueshme. Mbaj shumë fjalime nëpër botë. Dua të lëviz biznese të ndryshme. Më pëlqen të jem në biznes. Kërkoj gjithnjë biznese të reja për të investura, për të menaxhuar, me shpresën që t’i ndihmoj të rriten. Jam futur dhe në treg, ku investoj. Dhe kam familjen, gruan, si dhe përpiqem të gjej dhe kohë të lirë.

GRIDA DUMA:Jeni njeri me vullnet të fortë dhe disiplinë. një herë keni thënë që në vitin 1997, në prill. Në 16 prill të vitit 1997 morët një dozë të madhe droge, dhe që të nesërmen, pas asaj ngjarjeje, nuk morët më drogë asnjëherë.

XHORDAN BELFORT: Tani po prekni një temë shumë interesante. Nëse doni ta diskutoni...

GRIDA DUMA:Pse jo? Nëse doni ju.

XHORDAN BELFORT: Unë e diskutoj me kënaqësi. Është interesante. Po, e lashë drogën në 17 prill të vitit 1997. Ishte dita e parë pa drogë dhe para asaj dite merrja sasi të mëdha droge. Shumë të mëdha. Siç e shihni në film, por ndoshta në film e japin më pak se ç’ishte. Aq keq ishte. Pastaj e lashë në vitin 1997. Por në vitin 2012, siç e dini, isha shumë aktiv në tenis, por për dy-tre vite, nisa të kem shumë probleme me shëndetin. Pesë operime në vit, katër operime në vit. Mjekët më dhanë qetësues me bazë opioidesh. Të dhëna me recetë nga mjeku. S’di sa jeni në dijeni, por në SHBA ka një krizë të madhe opioidesh. Krizë shumë e madhe. Çdo ditë vdesin njerëz nga mbidozat. Në vitin 2012 unë s’kisha më dhimbje, u shërova, por kisha marrë shumë opioide. Shkova te një mjek specialist dhe më dhanë një bllokues opioidesh. Është një ilaç që s’bën të drogohesh, por s’të lejon të marrësh opioide. Për mua ishte zgjidhje e mirë. Pra, s’do të merrja më opioide, s’do të më drogonte. E mora këtë ilaç me recetë nga mjeku për dhjetë vite, këtë bllokues që në SHBA e shesin si të ishin karamele tani. Problemi është që krijon varësi. Thjesht s’të jep ndikimin emocional të drogës. Por nëse e ndalon, nis të kesh probleme. Po ashtu, të merr edhe 10%, 15% të bukurisë së jetës. Gjatë asaj kohe shkrova libra, udhëtova në botë, bëra biznese. Pra, arrita ta menaxhoj shumë mirë dhe po përdorja dozën më minimale të mundshme. Por kam grua, familje, dhe s’dua të përdor asnjë lloj droge. Edhe po të jetë me recetë nga mjeku, edhe po të mos të drogojë. Prandaj, mora vendimin ta lija atë ilaç. Kjo ishte gjëja më e vështirë. Sa nuk vdiqa duke u përpjekur ta lë atë ilaç. Mora vendime të shpejta. Kur bëra kërkime për to... gjë që zakonisht punon në favorin tim, por ndonjëherë jo. Dhe njeriu i parë që kërkova ishte ai që ne i quajmë “Kuak”, një mjek që s’meriton të jetë mjek. Kalova një proces të shpejtë detoksikimi nga ky ilaç, gjë që për pak sa s’më vrau. Më shpëtoi bashkëshortja dhe kalova 14 ditë me pagjumësi, aq sa humba aftësitë mendore. Pastaj bëmë kërkime se kush ishin njerëzit më të aftë në botë për të ndihmuar, dhe gjetëm një zgjidhje. Një ilaç që quhet “ibogain”, që heq varësinë nga opioidet. Është ilaç shumë i debatueshëm dhe s’është i ligjshëm në SHBA. M’u desh të largohem nga SHBA që ta përdor. Sot jam këtu, pa asnjë ndikim nga opioidet, por m’u desh të vuaj shumë që ta kaloj.

GRIDA DUMA:Keni kaluar shumë gjëra dhe nuk e kupton dot njeri që jeni 61 vjeç.

XHORDAN BELFORT: 60.

GRIDA DUMA:S’e kupton njeri që jeni 60 vjeç. Bëni shumë palestër?

XHORDAN BELFORT: Po. Ndihem mirë kur jam në formë. Më pëlqen të bëj palestër.

GRIDA DUMA:Si është marrëdhënia juaj midis trupit, energjisë, dhe fjalimeve që bëni, sepse duhet të marrin shumë energji.

XHORDAN BELFORT: Një gjë që mund të them për fjalimet është se janë dhuratë nga Perëndia. Me të vërtetë. Është diçka që më vjen shumë natyrshëm. Më pëlqen. Është e vështirë të më zbresësh nga skena, pasi ngjitem. Por, sigurisht, kërkon energji. Të mos jesh i shëndetshëm e bën më të vështirë. Por kam dhënë fjalime, jam ngjitur në skenë në Malajzi me serumin ende të vënë, për gurin në veshka. Në vitin 2011. Në vitin 2021 bëra një kurim me qeliza staminale, që më sëmuri aq keq sa... Ma shëroi qafën, por bëra një fjalim në Europë kur as nuk rrija dot në këmbë. Por pasi ngjitem në skenë, sikur kurdisem. Arrij gjithnjë ta realizoj fjalimin, por mendoj se për çdo njeri, nëse trupi nuk është në formë... Nëse nuk kujdesesh për trupin, po i bën dëm vetes.

GRIDA DUMA:Këshilla më e mirë që i jepni djalit? Vajzat juaj është autonome tashmë, me ç’kam parë nga profili i saj. Po djali? Është pak si ju?

XHORDAN BELFORT: Të dy fëmijët janë edhe si unë, edhe ndryshe nga unë. Vajza është psikologe, shumë e suksesshme. Djali është në fushën e muzikës. Është këngëtar i muzikës “rep”. Ka ecur mirë. Është angazhuar shumë. Është futur, prodhon muzikë. Është muzikë fantastike, është poet fantastik. Këndon mirë. Ka dalë në turne. Po i afrohet suksesit të madh dhe jam i sigurt që do t’ia dalë. Ajo që respektoj më shumë për djalin është që s’më la ta ndihmoj. Mund t’i hap shumë dyer djalit, por do ta bëjë vetëm. S’do të përdorë as emrin tim. Ka ndryshuar emrin, që të mos e kishte Belfort. Përdor të vetin. Kam shumë respekt për të.

GRIDA DUMA:E kuptoj.

GRIDA DUMA:Do të të kisha pyetur me orë. Gjithsesi.

XHORDAN BELFORT: Ka disa gjëra në film që s’janë të vërteta. Shumica e këtyre gjërave janë për ta zhvilluar ngjarjen më shpejt. Për shembull... Ka dy gjëra kryesore që s’janë të vërteta. E para, s’jam takuar asnjëherë me një agjent FBI-je në atë varkë. Dhe është skenë e bukur. Unë e Leoja e shpikëm atë skenë, kur ishim bashkë. Thamë: “Do të ishte shumë bukur po të takoheshim në mes e të dukej më shumë si ndjekje.” Ishte bërë qëllimisht, që të dilte më bukur filmi. Pjesa tjetër që s’është e vërtetë, është fjalimi ku them që s’do të iki. Pastaj them: “Do të rri.” E kam dhënë atë fjalim nja 15 herë, sepse thosha gjithnjë “një ditë do të iki”. Por s’kam thënë: “Do të iki. Në dreq, do të rri.” Kur erdhi koha për të ikur,  kur rashë dakord me Komitetin e Sigurimit të Shkëmbimeve, unë ika vërtet dhe u mora me biznesin e këpucëve të Stiv Maden.  Aty shkova. Ata e bënë që të rrija më gjatë në firmë që të bëhej më emocionues filmi. Por veç asaj...

GRIDA DUMA:Çdo gjë për sa i përket stilit të jetës është njësoj...

XHORDAN BELFORT: Ndoshta s’do të më besoni, por ishte më shumë se aq.

GRIDA DUMA:Më shumë se aq? O Zot. E dini ç’do të thotë të jetosh si i varfër?

XHORDAN BELFORT:   Pa para? Sigurisht që e di.

GRIDA DUMA:Mund ta pranoni dot tani?

XHORDAN BELFORT: Të jetoj pa para? S’do të jetoja pa para. Do të punoja pa fund që të bëja para. Besoj se çdo njeri i shëndetshëm, me të gjitha aftësitë, mund të mos ketë mundësinë të bëhet më i pasuri në botë, por çdo njeri që punon shumë e angazhohet fort, po të bëjë gjëra që të tjerët s’duan t’i bëjnë, dhe s’e kam fjalën për gjëra të paligjshme. Një nga gabimet që bëjnë njerëzit është që duan të punojnë fort për gjëra që i pëlqejnë, por nuk futen në zona të parehatshme. Ose nuk bëjnë gjëra që s’i pëlqejnë. Është e lehtë të bësh gjërat që të pëlqejnë.

GRIDA DUMA:Ia keni mësuar vetes të bëni gjëra që nuk i pëlqeni?

XHORDAN BELFORT: Këtë di ta bëj mirë. Një gjë  që di ta bëj mirë, është të bëj gjëra që s’më pëlqejnë fare, në emër të suksesit. Sepse di të shoh përtej, synimin largpamës. Kam një vizion largpamës, kam synimet e mia gjatë rrugëtimit, dhe jam gati të sakrifikoj për ato. Kjo më ka dhënë rezultate të mira. S’do të bëja gjëra që i përçmoj, por që s’i pëlqej shumë.

GRIDA DUMA:Çfarë ju dha më shumë famë? Mashtrimi, Di Kaprioja, vetja, suksesi, apo gabimet.

XHORDAN BELFORT: Filmi është film. Besoj se kur bëhet një film për ty, ndodhin dy gjëra. Ose të luan Deni De Vito, ose Leo Di Kaprio. Do të zgjidhej ose Bred Pit, ose Leoja. Këto ishin dy zgjedhjet. Ishte luftë ankandi. Por qëllova me fat, sepse Leoja bëri punë të shkëlqyer. Krijoi diçka të re. Ajo që e bën filmin të veçantë është që filmi s’bën moral. S’të thotë nëse diçka është e mirë apo e keqe. Të thotë që kjo ndodh, këta janë personazhet, njerëzit e mirë bëjnë të këqija, të këqijtë bëjnë të mira, dhe ti vendos vetë. Mbaje pasqyrën nga vetja.  Ndryshe nga dikush që në film dihet që është negativi. Skorseze është aq gjenial sa krijon personazhe që bëjnë gjëra të këqija dhe ti prapë i mbështet.

GRIDA DUMA:Po, s’janë bardhezi. Pyetja e fundit është: kush është më i suksesshëm, ai që shet, apo ai që prodhon?

XHORDAN BELFORT: Them se shkojnë barabar me njëri-tjetrin.  Njëri nuk punon dot mirë pa tjetrin. Mendoj se shembulli që dhashë ishte siç ishin Xhobsi me Uozniakun me “Apple”. Ke dikë si Uozniaku, një prodhues gjenial kompjuterësh, por pa një Xhobs që t’i paketojë e t’i shesë, s’do të kishim pasur kompjetër “Apple”, dhe e njëjta formulë vlen në dhjetëra mijëra shoqëri të tjera. Gjithnjë dikush është vizionari: shitësi dhe ai i marketingut, që di si të marrë diçka me vlerë dhe të  sigurohet që vlera është perceptuar siç duhet.

GRIDA DUMA:Shkëlqyeshëm. Po na mbaron koha. Ishte mundësi e shkëlqyer t’ju kishim këtu. Ju uroj gjithë suksesin dhe mençurinë që na jepni, që ta keni në fjalimin tuaj sot. Janë të shumtë ata që po ju presin dhe është mundësi e madhe. Shumë falemnderit. Ishte kënaqësi t’ju kishim këtu.